کتاب ترلان

«ترلان» نوشته‌ی «فریبا وفی» دومین رمان این داستان‌نویس معاصر است. شخصیت‌های اصلی داستان دو دختر به نام‌های ترلان و رعنا هستند؛ دو دوست هم‌مدرسه ای که تصمیم می‌گیرند پاسبان شوند. آن‌ها به تهران می‌آیند و پس از گذراندن دوره‌ی آموزشی سخت و پررنج، سرانجام به آرزویشان می‌رسند. ترلان که دختری کتاب‌خوان و اهل نوشتن است درباره‌ی اتفاقاتی که در این محیط رخ می‌دهد می‌نویسد. او ساکت است و اهل رفتارها و کارهای دخترانه نیست. همین سبب می‌شود که در پایان دوره علاوه بر پاسبان، نویسنده هم بشود. در بخشی از داستان می‌خوانیم: «ترلان سرش را تکان می‌دهد. به همین سادگی کلمات محکم و آشنای زندگی‌اش بی‌مصرف شده بودند. به درد نوشتن انشای سوزناک می‌خوردند ولی به کار توضیح زندگیجدیدش نمی‌آمدند. زندگی‌اش عوض شده بود و کلماتش نه. کلمات عاریه‌ی جدیدی را در اختیارش گذاشته بودند اما آنها مثل مورچه‌های سیاه از سر و رویش بالا می‌رفتند، گوشت تنش را گاز می‌گرفتند و عذابش می‌دادند. باید به رعنا بگویدکه کلمات خودش را می‌خواهد، کلماتی که مثل گیاهانی ترد و نازک با دست‌های خودش پرورده باشد. مال خودش باشد.» فریبا وفی متولد ۱۳۴۱ در تبریز است. او داستان‌نویسی را از سال‌های نوجوانی آغاز کرد و برخی از آنها را در مجله‌هایی نظیر آدینه، دنیای سخن، چیستا و مجله زنان منتشر کرد. اولین داستان او با عنوان «راحت شدی پدر» در سال ۱۳۶۷ در مجله آدینه به چاپ رسید. «در عمق صحنه» و «حتی وقتی می‌خندیم» اولین و دومین مجموعه‌های داستان کوتاه اوست که در سال‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۸ منتشر شده است. در راه ویلا، همه‌ی افق و بی‌باد بی‌پارو عنوان دیگر مجموعه داستان‌های فریبا وفی است. رمان‌های او عبارت است از: پرنده‌ی من، ترلان، رویای تبت، رازی در کوچه‌ها، بعد از پایان و ماه کامل می‌شود. پرنده‌ی من در سال ۱۳۸۱ منتشر شد و بسیار مورد استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. این اثر جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین جایزه ادبی یلدا را از آن خود کرد. رمان رویای تبت (۱۳۸۴) نیز چندین جایزه دریافت کرده است. از دیگر آثار فریبا وفی می‌توان به بازنویسی دیوان اشعار پروین اعتصامی برای نوجوانان اشاره کرد. کتاب ترلان را نشر «مرکز» منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار داده است.